İHANET

Az önce kitapta okuduğum kısım beni şok etti. Rüknettin gibi birinden bunu asla beklemiyordum. Belli ki Münire'de beklemiyordu böyle bir şey. Her gece odadan kaçıp giden Rüknettin'in kilere gittiğini düşünecek kadar iyimserdi belki de. Ama insanın başına ne geliyorsa meraktan geliyor zaten. Eğer Rüknettin'i takip etmeseydi olanların hiçbirini öğrenmeyecek,kendini üzmeyecekti. Bir de Münire bıu kısımları hemen atlamış. Hatırladıkça üzülüyor muydu acaba?

  Kaynanasının arkadaşlarının bohçacılar olduğunu söylemiş bir de. Sanırım diğer evlerde neler olup   bittiğini en iyi bohçacılardan öğreniyor. Bir ara Cemilin lafı geçiyor ama kaynanası ne Cemil'in ne de Hakkı Paşalar'ı tanımadığı için üstünde durmuyor. Fakat ben hangi olay hakkında Cemil'den böyle bahsettiklerini merak ediyorum. Sanırım bunu da ilerleyen sayfalarda görürüm.

Hepsinden daha çok beni ilgilendiren olay Rüknettin'in yaptığı. Canımı Rüknettin'in yaptığı şey çok yaktı. Münire'nin yaşadıklarını haketmediğini onlarca kez söyledim de, bunu hiç haketmiyordu. Bir insan için çok kötü bir şey. Yaşamamak için dua ettiğim ne varsa hepsini Münire yavaş yavaş yaşıyor. Bunun bir kitap,Münire'nin de karakter olduğunu bilmeme rağmen onunla üzülüyorum onunla ağlıyorum ama onunla seviniyorum diyemeyeceğim çünkü Münire hiç mutlu olmadı. Zaten tek isteğim de ilerleyen sayfalarda Münire'nin mutluluğuna ortak olmak. Şu an olaylar çok durgun ve ara ara sıkılıyorum. Devamında umarım güzel şeyler bekliyordur beni.