Uzaktan Sevmek

Geçen yazıda kitapta olaylar çok durgun diye sitem etmiştim. Ama Fatma Hanım Münire'nin hayatına girdğinden beri her şey daha iyi oldu. Münire ve Cemil'in buluşmaları, Münire'nin kaynanasını türlü bahanelerle kandırmaları çok hoşuma gitti. Ama nedense bir türlü Fatma Hanım'a tam anlamında güvenemedim. Ayrıca garip bir şekilde Fatma Hanım'ı hep Adile Naşit olarak hayal ettim. Şimdiye kadar kafamda ne Münire'yi ne de Cemil'i canlandıramamışken bugün ufak ufak Cemil hakkında bir şeyler oluşmaya başladı kafamda. Fakat Münire hala karanlık.


   Münire'nin Cemil'den mektup aldığındaki heyecan, mektubu sürekli okuması hatta ezberlemesi,  mektubun kaybolma ve birileri tarafından okunma telaşı bana o kadar tatlı geldi ki. Orda olsam  Münire'ye sarılırdım, onunla beraber aynı heyecanı yaşardım. Zaten buluşmaya giderken olan  heyecanından bahsetmiyorum bile. Ya bana gerçekten sevmeyi anlattı Münire. Başlarda Münire  savaşmadı mı savaşamadı mı diye soruyordum hep kendime. Belli ki Cemil'de aynı şeyleri düşünmüş  ve o benim aksim Münire'nin savaşmadığını düşünmüş. Münire'ye bunu ima ettiğinde Münire'nin  canını nasıl yaktı nasıl ağlamasına kıydı bilemiyorum. Zaten en nefret ettiğim insan tipi, hiçbir şeyi  bilmeden konuşan, önyargılı davranandır. Zaten bu kısmı okuyunca da Cemil'e biraz sinirlendim ve  biraz kırıldım. Aklımdan "Cemil, Münire'yi haketmiyor." diye geçirdiğim de oldu...

Ama Münire yaşadığı duygulardan ne güzel bahsediyor, ne güzel anlatıyor. Sanki Münire benim, bunları ben hissediyorum. Peki Cemil ne hissediyor? İşte Münire hep bunu düşünüyor. Cemil kendisi hakkında hala aynı duygulara mı sahip? Onun sevdiği gibi seviyor mu kendisini? Heyecanı aynı mı?
Cemil'in söylediklerine bakılırsa, evet. Her şey yolunda gibi. Ama bu şekilde daha nasıl devam edebilirler ki? Cemil ve Münire'yi düşündükçe  Cemal Süreya'nın "Uzaktan Seviyorum Seni" şiiri aklıma geliyor. Gerçekten Cemil ve Münire'yi anlatıyor. Her şey cesaret işi belki de. İkisi de her şeyi boşverebilir, kaçabilir. Ben ilerleyen sayfalarda bunun için atılan adımlar görmek istiyorum. Mutluluk en çok Cemil ve Münire'nin hakkı.